Βάδεσμα

Σταματώ να εικάζω αδιάφανα
Στην επιφάνεια στέκεται μια νύχτα
Απ’ τα ρηχά νερά της αγκιστρώνομαι
Κι έξω συγνώμες γυροφέρνουν
Ποιος είμαι εγώ που θα συγχωρέσει
Το αμάρτημα το χρεωνόμαστε όλοι μας
Δούναι και λαβείν
Πότε και αμήν
Θα υποστώ όσο κι αν περιοριστώ
Φευγαλέα τώρα οι τριγμοί
Μετά ξανά η στέψη της αντοχής
Ίσως κι ένας μικρός δρόμος
Το βάδισμα ημερεύει τους χτύπους
Μα όταν περπατάς και δεν κάνεις βήμα
Βάδεσμα,
συγκρατημένος τραχύς κι απονήρευτος
τι προκαλεί τον ίσκιο
ο ήλιος το κορμί μου ή το έδαφος;

*Υπό της ήχους του «crime taxim» sancho 003
http://www.youtube.com/watch?v=lbkVJE04b1A

Bat