lithi

το κάθισμα που δεν άδειασε ποτέ.
σαν τη νύχτα που δε μαύρισε τελείως.
καθισμένοι όλοι με τα χέρια καρφωμένα στα γόνατα,
χωρίς μάτια,
προσπαθώντας να ακουμπήσει ο ένας τον άλλο.

γέμισε ο ουρανός μωβ μπαλόνια.
τόσα που η νύχτα φαίνεται μόνο στα μάτια μας.
όλη η νύχτα μέσα στα μάτια μας.
όλα τα παιδιά αγέννητα,
στη σειρά στοιβαγμένα,
περιμένοντας,