
Δεν θέλω να ναι’ έρωτας
Ούτε το αναμάσημα της προσμονής
Μονάχα δρόμος ευθύς συμμαζεμένος
Που στα στηθαία του χαμόγελα θα κρύβουν
Τα προηγούμενα δάκρυα
Και την ολισθηρότητα των βλεμμάτων
Δεν θέλω να ναι’ έρωτας
Πόσο πιο αρκετά να θέλω τι δεν είναι
Δεν ξέρω αν έχω μάθει να αρκούμε
Από καιρό πάψαμε να ακούμε
Μ’ αυτό που γαργαλάει το σύμπτωμα
Η απουσία της απαίτησης
bat
No comments:
Post a Comment