ανεξίκακος

υπάρχοντας
η λήθη των εντυπώσεων, τόσα αισθήματα
οι νεαρές αποχρώσεις
η άνοιξη του βλέμματος
τα χείλια μου που καίγονται
αιμορραγώντας για πρώτη φορά
κάθαρση, τα ίχνη της απομάκρυνσης είναι πλέον πιο φωτεινά
βαθύτερα, το μεγαλείο της έλλειψης ο Έρωτας
το τίναγμα προς τα πάνω
ο οχετός της συνείδησης κι η αγωνία του πνεύματος - τα αισθήματα αδημονούν και υποφέρω - προς τα μπρος αναπολώντας και πάντα απαιτώντας
ο εαυτός η προσφορά μου
η εικαστική περάτωση των επιθυμιών
οι αντιστοιχίες της αδυναμίας
ονομάζομαι και σ' ερωτεύομαι
κάθε στιγμή ένας κόσμος ένας κρυφός σκοπός
εσύ
εγώ που πάντα ανατέλλω
σφοδρά επιθυμώντας
εγώ που πάντα ανατέλλω
αγνοώντας εγώ
που πάντα εγώ
ερμηνεύοντας εγώ προσφέροντας εγώ
εγώ εμένα εγώ
εγώ που πάντα ανατέλλω
εγώ που σ' αγαπώ